
پیاز با نام علمی Aliiaceae cepa از خانواده Alliaceae، گیاهی چند ساله است که عمدتاً به صورت دو ساله مورد کشت و کار قرار میگیرد. این گیاه توسط بذر و یا پیازهای کوچک هوایی قابل تکثیر است. مصرف پیاز به صورت تازه و طبخ شده به عنوان طعم دهنده و چاشنی در اکثر غذاها بسیار بسیار رایج است. پیاز از نظر غذایی شامل املاح معدنی و ویتامین، پروتئین، چربی، کربوهیدرات و مواد سلولوزی است.
پیازها از نظر اندازه، شکل، رنگ پوست، زمان رسیدن، مزه و کیفیت نگهداری با هم فرق میکنند. ارقام بومی زیادی که دارای صفات مطلوبی هستند همچون پیازهای قرمز، سفید و صورتی در ایران کشت میشوند. پیازهای قرمز بسیار خوش فرم و دارای قابلیت انبار داری زیادی میباشند. ارقام سفید درشت، آبدار، شیرین و مقوی بوده و بیشتر اثر درمانی دارند.

پیاز در اکثر شرایط آب و هوایی قابل کاشت است. اما زراعت پیاز در مناطق با دمای معتدل و طول روز بلند، عملکرد و مرغوبیت بهتری دارد. واریتههای مختلف پیاز نسبت به طول روز و دما عکس العملهای متفاوتی دارند. در ابتدای فصل که هوا خنکتر است، قسمتهای هوایی و ریشه توسعهی بیشتری دارند. در فصل تابستان با وقوع گرما، کربوهیدراتها در فلسهای پیاز(قسمت خوراکی) ذخیره میشوند و غده ها حجیمتر می شوند. حداقل دما برای جوانه زنی بذر پیاز، بین 4/1 تا 5/3 درجه سانتیگراد است. مناسبترین دما برای جوانه زدن بذر، 25 درجه سانتیگراد است.
برای مطالعه بیشتر فایل زیر دانلود کنید.