کیا سم کارخانه تولید کود کشاورزی | کود کشاورزی ، سم کشاورزی
نویسنده: مرجان سعیدی نژاد 
خیار گلخانه‌ای
خانواده کدوئیان (Cucurbitaceae) یکی از مهم‌ترین و گسترده‌ترین خانواده‌های گیاهی است که تعداد زیادی از گونه‌های آن در تغذیه انسان نقش دارند. خیار به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین سبزیجات کشت‌شده در جهان، متعلق به این خانواده بوده و منشأ آن به منطقه هند یا جنوب آسیا نسبت داده می‌شود. در میان سبزیجات، خیار پس از گوجه‌فرنگی، کلم و پیاز، جایگاه ویژه‌ای دارد و به‌عنوان یکی از محصولات مهم دنیا شناخته می‌شود. اگرچه از نظر انرژی و کالری در سطح بالایی قرار ندارد، اما به‌دلیل دارا بودن ویتامین‌ها و مواد معدنی، سهم ارزشمندی در رژیم غذایی ایفا می‌کند.
گیاهشناسی خیار
خیار گیاهی یک‌ساله و علفی است که ساقه‌ای خزنده و پوشیده از خارهای نازک و زبر دارد. برگ‌های آن بزرگ، ساده، زاویه‌دار و دندانه‌دار هستند و در هر گره یک برگ رشد می‌کند. برگ‌ها از مهم‌ترین اندام‌های گیاه برای شناسایی مشکلات تغذیه‌ای محسوب می‌شوند؛ به‌طوری‌که تغییر رنگ، رشد ناکافی، نازک شدن یا خشبی شدن برگ‌ها، همگی می‌توانند نشانه‌ای از کمبود عناصر غذایی باشند.
نیازهای تغذیه‌ای در کشت خیار گلخانه‌ای
پیش از کاشت
پیش از شروع کشت، بر اساس نتایج آزمون خاک، لازم است از کودهای پایه شامل فسفر، پتاسیم و مقدار محدودی نیتروژن استفاده شود. این کودها به آماده‌سازی بستر برای رشد مطلوب گیاه کمک می‌کنند.
پس از انتقال نشا
برای کمک به استقرار بهتر گیاه در محیط گلخانه، استفاده از کودهای محلول در آب هم‌زمان با آبیاری توصیه می‌شود. این تغذیه اولیه باعث تسریع در ریشه‌زایی و شروع رشد سبزینه‌ای می‌شود.
در مرحله گلدهی
بیشترین نیاز خیار به نیتروژن در مرحله گلدهی است. در این دوره، باید نیتروژن از طریق محلول‌های کودی همراه با سیستم آبیاری به گیاه رسانده شود. توجه داشته باشید که مصرف زودهنگام و بیش‌ازحد نیتروژن (پیش از گلدهی)، ممکن است منجر به تأخیر در رسیدن میوه، کاهش گلدهی و افت عملکرد شود.
کودهای آلی
کودهای آلی نقش کلیدی در بهبود ساختار فیزیکی و بیوشیمیایی خاک دارند و معمولاً پیش از کاشت به بستر اضافه می‌شوند. این کودها بخشی از عناصر غذایی مورد نیاز گیاه را تأمین می‌کنند. نوع و منبع کود آلی بسته به اقلیم و فصل رشد متفاوت است. با این حال، استفاده از کودهای حیوانی نیازمند دقت ویژه‌ای است، زیرا ممکن است مشکلاتی از قبیل موارد زیر ایجاد شود:
• افزایش شوری خاک و ایجاد محدودیت در رشد گیاه
• فراهم شدن بستر مناسب برای رشد آفات و بیماری‌ها
• باقی‌ماندن پسماندهای آلی در خاک طی دوره‌های مصرف میان‌مدت و بلندمدت
